Jungle
Door: Marion
Blijf op de hoogte en volg Marion
28 Februari 2015 | Bangladesh, Dhaka
Het verkeer in Dhaka is een jungle. Hier geldt het recht van de sterktste.
Van alle kanten stormt het verkeer aan: bussen (passagiers onder en op het dak), trucks (officieel voor vracht, officieus ook voor personen), taxi’s, geel en zwart, kleine vrachtwagentjes als openbaar vervoer (tempo), getraliede driewieler op gas (CNG = Compact Natural Gas), riksja (fietstaxi), en zelfs een enkele fiets. De laatste twee categorieen doorgaans ‘s avonds onverlicht. De voetganger staat onderaan in de hierarchie. Ik moet voortdurend opletten, alle kanten op kijken, iedereen rijdt kriskras door elkaar en dan ook nog eens aan de verkeerde kant van de straat. Ook afslaand verkeer heeft altijd voorrang op de voetganger. Ogen in je achterhoofd heb je nodig. En dan moet je ook nog letten op het plaveisel, waar gevaarlijke gaten in kunnen zitten.
Door de eeuwigdurende stakingen kan ik niet met de bus naar kantoor (zegt VSO). ‘s Morgens word ik afgehaald door de directeur, die in een naburige straat woont, en ‘s avonds weer afgeleverd. Daardoor moet ik me aan haar werktijden houden. Opstaan om 6 uur ‘s morgens (ik ben een avondmens, ja!) en ‘s avonds vaak pas laat weer thuis.
Vorig weekend vond ik dat ik toch eindelijk maar eens met het openbaar vervoer moest gaan, anders kom ik nergens in mijn vrije tijd. En zo trok ik de stoute schoenen aan, op zoek naar een bus om de stad in te gaan. Dat is een uitdaging; tientallen kreukelige vehikels komen langs en ik kan geen enkel opschrift lezen. Inmiddels ben ik weliswaar in staat om de Bengaalse cijfers te lezen, letterlijk: te ontcijferen. Maar daar heb ik niet zo veel aan (in de supermarkt kan ik op de verpakking van bederfelijke waar de productiedatum lezen, dat dan weer wel. Of zou het de uiterste consumptiedatum zijn…?) Het nadeel van vragen stellen in het Bangla is dat je antwoord krijgt in het Bangla. Maar daar is al een behulpzame Bengaal die me naar de juiste bus gebaart. Met man en macht word ik naar binnen getrokken. In de bus is het volle bak en buiten is het natuurlijk weer file. Een CNG wordt bijna geplet tussen mijn bus en een andere. Nog net kan hij ertussenuit knijpen maar daarbij schampt ie mijn bus. De buschauffeur zet het op een schreeuwen, de uitgestapte CNG-bestuurder kan daar ook wat van. De bus-bijrijder, die er met een rode lap om zijn hoofd geknoopt vanzelf al woest uitziet, steekt zijn borst vooruit en gaat erop af. Geduw, harder schreeuwen. Mijn bus zet zijn voorkant tegen de achterkant van de CNG en begint die op te duwen. Mind you, de CNG-bestuurder staat buiten en er zit een passagier achter de tralies. Dan stapt de man toch maar in en rijdt weg.
Uit het raampje van een passerende bus wordt gekotst. Ik realiseer me dat, hoewel ik zelden wagenziek ben, deze chauffeur me goed op weg helpt. Gelukkig mag ik de bus uit voordat de situatie nijpend wordt.
Na een lange dag, het is al donker, stap ik zelf in een CNG. Nu zit ik achter de tralies. En nu heb ik voortdurend het gevoel dat ik tussen bussen en enorme vrachtwagens zal worden gemangeld. Iedereen snijdt elkaar op een vreselijke manier, onder voortdurend getoeter, zodat het niet als een verrassing komt. Ik tuur maar wat op het schermpje van de iPhone. Gelukkig waait er een frisse bries door mijn gevangeniscel op wielen.
Ik leef nog...
-
28 Februari 2015 - 11:28
Ludmilla:
Lieve Marion,
Opwindend is alles tot nu toe zeker; dat lees ik er wel uit. 'Opoe Ludmilla' zou er niet aan moeten denken, maar dat is je bekend.
Het lijkt allemaal nog het meest op een rollercoaster: je hebt wel wat invloed (of je instapt of niet) , maar daarna is het een kwestie van(je) overgeven, zoals ik hier lees.:)
Ik maak me - net als veel andere reageerders/vrienden, stel ik me zo voor - natuurlijk zorgen om je. Maar zolang je je blogjes kan plaatsen, weet ik dat het goed met je gaat.
Dus: keep 'em coming!
Liefs -
28 Februari 2015 - 11:55
Marij:
Haha, pluspunten voor je pogingen!!! Hilarisch! X -
28 Februari 2015 - 13:57
Hettie:
Wel een kleurrijk geheel als ik je foto's zo zie! Stoer zeg om je in dat verkeer te begeven! Achter de tralies ziet er idd niet zo heel veilig uit. Zo te zien is het geheel zo ingedeukt!
Doe voorzichtig lieve meid! Hoe is het verder op het werk? Kan je daar iets uitrichten? Heel veel succes! -
28 Februari 2015 - 14:22
Marieloes:
Lieve Marion, bedankt voor je felicitaties. Mooi gebloemd!
Wat een verhaal van daar. Wel voorzichtig doen hoor. Liefs Marieloes -
28 Februari 2015 - 15:37
Hielkje:
Dag Marion,
Wat stoer allemaal maar wat ook een ellende, dat enorme drukke verkeer. Gelukkig je leeft nog. Dat is toch niet te doen ? En wij maar klagen in Nederland over het fileleed. De foto' s die je bij je je verhaal stuurt, zijn prachtig en geven een goede indruk van het leven in BD. Sterkte met alles. Het lijkt me niet erg gemakkelijk om je in BD staande te houden. Maar heel erg stoer van je. Hartelijke groeten,
Hielkje -
28 Februari 2015 - 16:47
Astrid:
Hoi ferme meid. Gezien je ervaring met die kotsende buspassagier hoop ik dat je de wind niet van voren hebt gekregen en moet ik toch weer pleiten voor een burka hoor, ondanks je bril. We hebben onlangs in Dubai nog gezien dat burka- en brildragende vrouwen de brillenpootjes onder de "kopvodden" (GW) verbergen en de bril voor de oogspleetjes op de neus dragen. Die dames weten hun weg echt wel veilig en spettervrij te vinden. Tjonge, en wij maar denken dat we het in Saigon lastig hebben bij het oversteken in deze verkeersdrukte. Die wordt vnl. veroorzaakt door vele duizenden sterk opgevoerde en toeterende brommers waarvoor geen verkeerslichten en zebra's gelden. Maar dat is nog een makkie bij datgene wat jij beschrijft. Wij kunnen nog een comfortabele en goedkope airconditioned metertaxi nemen. Nu we door Aziatische landen reizen, lezen we meer berichten over BD in de kranten dan in NL. We volgen de "perikelen" (hmmm, zacht utgedrukt) tussen de regering en de oppositie op de voet! Take care, gal! Groetjes, Astrid. -
28 Februari 2015 - 19:00
Mijke:
Hi marion, wat heerlijk om je belevenissen te lezen! wat een absurde dingen maak je mee, echt zo onvoorstelbaar. Hoe gaat het op kantoor? komt het werk overeen met hoe zij het voor je komst hadden omschreven? Succes met die vreemde hulp van je en doe voorzichtig in het verkeer (al heb je daar zelf volgens mij geen invloed op ;-) -
28 Februari 2015 - 20:49
Michèle:
Marion, je croise les doigts pour ta sécurité. Plein de bonnes pensées t'accompagnent -
28 Februari 2015 - 21:04
Ben Kiewik:
Hoi Marion,
Bedankt voor de PP's (= perfecte pixels) welke heel fraai jouw
belevenissen illustreren.
Jammer dat het geluid "uit" staat en ook naar de bijbehorende
geuren moet het thuisfront blijven gissen.
Het meest indrukwekkende plaatje vond ik van het rijdende toilet.
Staat zo'n ding stil tijdens het gebruik of kan het rijdend (betere
ventilatie) worden benut ?
Je zal toch - al doende - uit de bocht vliegen ....
NL-equivalent is wis en waarachtig het gier-mobiel (strontkar):
beiden zijn tijdens het gebruik, ook op afstand, goed te "rieken".
Inmiddels ben je al 'n maand op jouw huidige stek.
Hoeveel tijd is er nog te gaan tot de thuisreis of heb je het zo druk
dat je daarover nog niet hebt kunnen nadenken ?
Kijk uit bij het oversteken en pas extra goed op voor het plee-mobiel !
Groetjes, Ben
-
01 Maart 2015 - 05:02
Kalina:
Poeh, ik ben toch blij dat wij hier in CHT geen CNG's hebben. Die getraliede dingen lijken me heel eng om in te zitten, gevangen in een koekblik.
En ik vroeg me af wat die oranje huisjes op wielen waren, maar dat heeft Ben hierboven al uitgelegd. Bizar, een rijdende plee! En paard en wagen had ik nog niet gezien, het wordt steeds gekker zeg....
Be carefull! Maar stoer dat je er lekker op uit gaat, anders kom je nooit ergens.
xx -
01 Maart 2015 - 10:07
Hanna:
Lieve Marion.
Wat een heerlijke verhalen schrijf. Ik kijk er altijd weer naar uit.
Maar dat je dat allemaal echt meemaakt lijkt me bijna niet te bevatten. Zo uit het moderne Westen terug in een tijd en een oerwoud van ongekende omstandigheden qua verkeer.
Vanuit mijn luie stoel lees ik vol intresse en verbazing jouw belevenissen.lijkt me voor zo een mooi meisje als jij ook zeer spannend hoe je dit alles in je eentje volstaat.
Pas goed op jezelf.liefs Hanna. -
01 Maart 2015 - 11:28
Geri:
Jesses, meid, wat een hopeloos land. Hoe hou je het vol? En hoe kun je daar iets uitrichten? Word je er af en toe niet vreselijk moedeloos van?
Ik wens je heel veel sterkte en een paar beschermengelen!
-
01 Maart 2015 - 14:23
Marcel:
Dag zus, Jouw verhalen klinken als een goed jongensboek, eh pardon, een goed meisjesboek. Aan de foto's te zien is er daar nog een hoop werk te verrichten. En wij hier in Nederland maar klagen als er eens een gat in de weg zit of de NS eens niet op tijd rijdt. Pas goed op jezelf, hier in de kranten staan niet al te opbeurende berichten over stakingen en de gespannen situatie daar bij jullie. Groeten en tot ziens. -
02 Maart 2015 - 14:24
Willy :
Mooi verhaal weer missy! Erop uit trekken is dus met ware doodsverachting. Maar ja, als je het niet doet kom je nergens en dat zou toch jammer zijn. Regelmatig maar een kruisje slaan in de categorie " baat het niet....." Sterkte maar vooral ook veel plezier maar weer x -
02 Maart 2015 - 17:23
Ineke:
Ha, nu eerst op reageren gedrukt. Kijken of ik dan wel online kan plaatsen...
Leuk weer, Marion. Ik hoor de toeters en het gassen. Bij kotsende mensen doe ik dan maar even minder visueel mijn best! Maar weer een leuk verhaal! Lange dagen ook zo, denk ik. Maar aan de andere kant moet je maar denken: je bent er niet zo heel lang, dus ze willen je zoveel mogelijk benutten! Of uitnutten op z'n Randstads :-)
Werk ze weer, let op dat je iPhone niet door de tralies naar buiten floept, want die zie je dan echt niet meer terug.
Groeten weer
Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
